Američko-kineski svemirski ratovi i rudarenje na Mesecu
Svemirska trka između Sjedinjenih Država i Kine nije kao u filmovima, ali je izuzetno važna.
„Mogli biste imati kinesku kompaniju na Mesecu 2030-ih koja će tražiti teritoriju sa resursima na isti način na koji su Kinezi zauzeli celo Južno kinesko more“, upozorio je Malkolm Dejvis, istraživač svemirske politike u Australijskom institutu za stratešku politiku, u izveštaju objavljenom 17. maja.
U „Ratovima zvezda“, „Zvezdanim stazama“, „Bak Rodžers“, „Fleš Gordon“ i drugim naučno-fantastičnim filmovima, svemirsko oružje su laserski topovi, jonski topovi, blasteri i fejzeri koji ispaljuju impresivne zrake svetlosne energije i raznose šta god udare.
Međutim, realnost svemirskih ratova su „roboti sateliti u niskim položajima, zemaljski elektronski ometači i sajber oružje i laseri dizajnirani da onesposobe satelite bez stvaranja svemirskog otpada“, prema izveštaju Bulletin of Atomic Scientists iz januara 2022.
Za razliku od filmova, veliki deo opasnosti u svemiru dolazi sa zemlje preko zemaljskih kontrolnih centara koji izdaju naređenja svemirskim sredstvima. To verovatno neće podrazumevati bitke između vladinih svemirskih letelica, već komunalnog hardvera, koji su u vlasništvu i kojima upravljaju privatne kompanije sa miroljubivim misijama. Satelit za čišćenje otpada, vlasništvo kompanije u Palo Altu ili Šenženu, može dobiti komandu sa Zemlje da ošteti, isprazni gorivo ili poremeti putanju ili rad satelita iz druge zemlje. Umesto da ispaljuje jonski top, kinesko svemirsko sredstvo moglo bi da onesposobi američki ili japanski satelit, što bi otežalo savezničkim vojskama na Zemlji da se kreću ili efikasno pucaju. A odbrana od ovih napada bila bi upotreba satelita „telohranitelja“ da nežno odgurne prestupnike.
Zvaničnik Evropske komisije: Srbija da objasni EU zašto ne uvodi sankcije Rusiji
Dana 30. maja, dva NASA astronauta su lansirana u svemir u okviru Programa komercijalne posade agencije, označavajući povratak u vreme kada su Sjedinjene Države transportovale svoje ljude u svemir bez zavisnosti od stranih zemalja poput Rusije. Američke privatne kompanije sada mogu da izvode lansiranje u niske orbite Zemlje po konkurentnim cenama. Shodno tome, pored toga što više ne zavisi od stranih zemalja za pomoć u svemiru, NASA sada može da se fokusira na svoj dugoročni cilj lansiranja Amerikanaca u dublji svemir.
Godine 2020, kineska misija Chang’e-5 na Mesecu otkrila je novu varijantu minerala koji se sada zove Changesite-(Y). Kristal koji sadrži helijum-3 mogao bi se pokazati neverovatno vrednim jer može ponuditi novi izvor energije. Naučnici veruju da bi sićušni kristali mogli da napajaju nuklearne reaktore i da ih ima u izobilju na Mesecu. Da stavimo snagu helijuma-3 u perspektivu, oko tri supene kašike helijuma-3 mogle bi zameniti 5.000 tona uglja.
Shodno tome, Komunistička partija Kine (KPK) objavila je planove za još tri misije na mesec u narednih 10 godina i izgradnju stalne lunarne baze.
Kineska svemirska agencija često ima naslove koji najavljuju kineska dostignuća u svemiru. Osim što je Chang’e-5 sleteo na Mesec, Kina je uspela da 2021. godine na Mars spusti rover pod nazivom Zhurong. Međutim, Kina je spora u svemirskoj trci. Sjedinjene Države su poslale svoju prvu misiju bez posade na Mesec 1962, a zatim misiju sa ljudskom posadom 1969. Kineska bespilotna letelica stigla je na Mars 2020, što je NASA postigla sa Marinerom 4 1964, dok je prva američka letelica sletela na Marsu bio Viking 1 1975. Trenutno, sa 2.944 satelita, Sjedinjene Države imaju skoro šest puta više satelita u orbiti oko Zemlje od Kine sa 499.
Mnoge medijske priče koje je objavila KPK pominju velike planove za kineske lendere, svemirske lansere, bazu na Mesecu i misije sa ljudskom posadom na Mesec i Mars. Za sada su to samo težnje za KPK. Osim činjenice da će se Sjedinjene Države vratiti na Mesec sa misijom sa posadom 2024. ili 2025. kroz program Artemis, Sjedinjene Države nameravaju da budu stalno prisutne na Mesecu do 2028. godine.
Pored toga, Sjedinjene Države su blokirale učešće Kine u Međunarodnoj svemirskoj stanici. Američki zakon iz 2011. takođe zabranjuje NASA-i da sarađuje sa Kinom. Sjedinjene Države žele da uspostave organizaciju sličnu NATO-u koja bi regulisala korišćenje svemira i svemirskih sredstava. U isto vreme, američki zvaničnici su predstavili sporazum Artemis, proširenje Sporazuma o svemiru iz 1967. godine. Do sada ni Rusija ni Kina nisu bile voljne da potpišu sporazum, iako su Japan, Južna Koreja, Australija, Ujedinjeno Kraljevstvo, Saudijska Arabija i nekoliko drugih zemalja to učinile.
Iako su Sjedinjene Države daleko ispred u nekim rezultatima, Kina već poseduje kapacitet da vodi svemirski rat. Sateliti u svemiru bi mogli da se koriste za nadgledanje vojne opreme na zemlji, na moru ili čak otkrivanje podmornica u okeanu. Svemirska sredstva bi takođe mogla pomoći Pekingu da koordinira raketne napade na Zemlju.
Kineska militarizacija svemira je u skladu sa Belom knjigom KPK iz 2019. o rastućoj svemirskoj ulozi Narodne oslobodilačke armije. Osim prihoda koji bi KPK mogla da zaradi od rudarenja na Mesecu, jedna od primarnih upotreba kineskog svemirskog oružja mogla bi biti pomoć kineskoj mornarici u preuzimanju kontrole nad Južnom kineskim morem ili povratku Tajvana.
