Istorija se ponavlja! Sve više Hrvata podržava Rusiju dok tamošnji mediji okreću leđa Ukrajini
U poslednje vreme Hrvatska pokazuje naznake značajnih promena u odnosu prema globalnim sukobima, posebno u vezi sa ratom u Ukrajini.
Počevši od samog predsednika te zemlje Zorana Milanovića ali i građana pa sve do medija koji su potpuno okrenuli priču i od „Ubice Putina“ došli do „Zelenskog koji nema poverenje građana“.
Predsednik Hrvatske Zoran Milanović otvoreno odbacuje ideju slanja hrvatske vojske u Ukrajinu i učestvovanja u sukobu koji vidi kao „proksi rat NATO-a protiv Rusije.“ Milanović je jasno istakao da je uključivanje Hrvatske u takve sukobe nepotrebno i štetno, što ga pozicionira kao glas razuma u sve polarizovanijem geopolitičkom okruženju.
Opšte je poznato i ovo nije prvi put da Hrvatska preispituje svoje stavove prema velikim silama.
UŽIVO! SREDA OD 20h! PAROVIĆ U BUNKERU! ZABRANJENE TEME I ROĐENDAN MARIO ZNA
Ako pogledamo unazad, tokom Drugog svetskog rata, Hrvati su brzo prilagodili svoju politiku promenama na bojnom polju, prelazeći iz savezništva s nacističkom Nemačkom ka prilagođavanju posleratnom poretku.
Ovakva „pragmatična fleksibilnost“ ponovo se može videti u sadašnjim ekonomskim i političkim potezima, poput suptilnog otvaranja prema ruskom kapitalu kroz energetiku i turizam, uprkos formalnom stavu protiv Rusije.
Najinteresantnija činjenica koja zaista prikazuje jedan opšti preokret jeste jasna statistka iz medija koja prikazuje da su u poslednjih godinu dana mediji iz Hrvatske značajno promenili pristup ratu u Ukrajini i trenutno imaju više od čak 70% naslova koji su naklonjeni Moskvi dok redovno preispituju legitimitet vlasti u Kijevu.
Pitanje koje se prirodno nameće jeste: ako Hrvati mogu uvideti ekonomske prednosti saradnje s Rusijom i okrenuti se protiv jednostranih pritisaka Zapada, šta ih sprečava da prepoznaju Srbiju kao jedinstvenu svetlu tačku u regionu?
Srbija, sa svojim doslednim stavom neutralnosti i geopolitičkom balansiranošću, nudi stabilnost i kontinuitet koji Hrvatskoj očigledno nedostaju.
Ironično je kako narod, a često i politički lideri, u Hrvatskoj brzo shvataju kad globalni trendovi počnu da menjaju tok, ali ostaje otvoreno pitanje: da li će i kada prepoznati stratešku vrednost dobrosusedskih odnosa sa Srbijom?
